By Was nie zanudzać opisami, postanowiłam zaprezentować konspekty zajęć na poszczególne dni tygodnia. Znajdziecie w nich opowiadania, wiersze, zabawy oraz pomysły na prace plastyczne.
Poniedziałek
1. Słuchanie wiersza „Szara godzina” E. Szelburg- Zarębina.
- Kształtowanie umiejętności rozpoznawania cech charakterystycznych określonych pór roku: późna jesień.
- Dz. potrafi określić cechy późnej jesieni: jest szaro, zimno, deszczowo i mgliście.
Szare niebo za oknem.
Szare drzewa w sadzie.
Szary deszcz się na wszystkim
szarą mgiełką kładzie.
Szary piesek pod piecem
krótką pali fajkę
i szaremu kotkowi
prawi długą bajkę
o małej, szarej myszce,
która siedzi w norze
i wcale w ten dzień słotny
na dwór wyjść nie może.
2. " Co widać za oknem"- swobodne wypowiedzi dzieci.
3. Słuchanie opowiadania „Spotkanie bieli z czernią" M. Golby, czyli jak powstaje kolor szary.
- Jestem Biała. Jeśli zechcę okryję cały świat jak pierzynką.
- Nie uda ci się – zaprotestowała Czarna – Przyjdzie słońce i zniknie ta twoja pierzynka. Wtedy ja, Czarna będę miała coś do powiedzenia. Przykryję sobą świat, bo przecież ziemia jest czarna jak ja.
- Też coś burknęła Biała i przysunęła się bliżej Czarnej.
- Mogę okryć białym kwieciem całą ziemię i wtedy słońce nic mi nie zrobi.
- Ale przyjdzie wiatr zdmuchnie płatki i znów zostanie czarna ziemia – i mówiąc to Czarna przysunęła się do Białej.
Spierały się coraz bardziej i bardziej, i coraz bliżej przysuwały się do siebie.
Wreszcie zaczęły się przepychać.
Wtedy Wesoły Pędzel, który nie mógł już słuchać tej kłótni wykrzyknął:
- Zaraz zrobię z wami porządek!
Wskoczył w środek farb, potańczył, poszurał znów potańczył i poszurał...
I po chwili....
4. Krótka rozmowa na temat treści opowiadania.
- wykorzystanie plamek w celu utrwalenia treści opowiadania;
5. „Blisko, bliżej…”- zabawa ruchowa w rzędach.
- Rozwijanie umiejętności stosowania określeń: blisko, bliżej, daleko, dalej
Dzieci otrzymują kwadraciki w kolorze białym lub czarnym. "Białe" ustawiają się w rzędzie na jednym brzegu dywanu, natomiast "Czarne" w rzędzie na drugim brzegu dywanu. Zadaniem dzieci z obu rzędów, jest zastosowanie się do poleceń nauczyciela:
bliżej - 1 krok do przodu,
blisko- dzieci podchodzą do siebie tak, że stają ze sobą twarzą w twarz,
dalej- krok do tyłu,
daleko- wracają na przeciwne brzegi dywanu.
6. „Biały-czarny”- zabawa dydaktyczna.
- Dostrzeganie rytmów i powtarzających się układów.
Dzieci kontynuują rozpoczęty przez nauczyciela rytm: biały kartonik- czarny kartonik.
7. „ Biały i czarny”- zabawa ruchowa wg pomysłu n-la.
Dzieci otrzymują emblematy z kolorami: białymi i czarnym. Podczas trwania muzyki, swobodnie poruszają się po sali. Na pauzę, dobierają się w pary: czarny z białym i skaczą w miejscu, wykrzykując wspólnie hasło „szary”.
8. " Jak powstaje kolor szary"- działania praktyczne.
Samodzielne mieszanie farby białej i czarnej – nazywanie otrzymanej barwy (szara), porównywanie własnej farby z farbami kolegów. Wyciąganie wniosków.
9. „A za oknem szaro” – praca plastyczna
- Zapoznanie z techniką „mokre w mokre”
Wtorek
1. Słuchanie piosenki D. Błażejczyk, pt. „ Szara piosenka”.
- Wyrabianie wrażliwości muzycznej.
- Dz. potrafi określić charakter utworu : wesoły, smutny.
Szara cisza na polu, szare drzewa w lesie,
szara chmura po niebie strugi deszczu niesie,
szary deszczyk kap, kapu w Hani okno stuka,
Hania główkę pochyla, w książce bajki szuka.
Szary płaszczyk wdział krasnal, szare piórka sowa,
szary zając pod krzaczek mokry łepek chowa,
szary deszczyk kap, kapu w Hani okno puka,
Hania główkę pochyla, w książce bajki szuka.
Szary wieczór skrzydłami okrył ziemię całą,
cisza tuli w swych dłoniach Hani główkę małą,
szare krople deszczowe mącą szarą cisze,
mała Hania usypia, bajka Ją kołysze.
Szary wieczór skrzydłami okrył ziemię całą,
cisza tuli w swych dłoniach Hani główkę małą,
szare krople deszczowe mącą szarą cisze,
mała Hania usypia, bajka Ją kołysze.
2. Rozmowa na temat treści utworu.
- Określenie koloru dominującego w utworze.
3. "Dmucha wiatr"- zabawa muzyczna z wykorzystaniem instrumentów.
- Zapoznanie ze sposobami wykorzystania instrumentów perkusyjnych.
- Dz powtarza krótkie motywy rytmiczne i melodyczne podczas trwania piosenki, przy użyciu instrumentów perkusyjnych.
Dmucha wiatr - dz. dzwonią dzwoneczkami, w trakcie pauzy po wersie,
Szumią drzewa - dz. dzwoneczkami janczarami, w trakcie pauzy po wersie,
Idzie burza- dz. uderza talerzami,w trakcie pauzy po wersie ,
I ulewa - dz. uderza talerzami, w trakcie pauzy po wersie,
A jak w domu schowam się- dz. robią daszek nad głową,
Deszcz nie zmoczy mnie- dz. wykonują gest palcem "nie",
Kap, kap, kap, kap, kap, kap - dz. wystukują rytm, równocześnie na drewienkach i na tamburynach,
deszcz nie zmoczy mnie- dz. wykonują gest palcem "nie",
Kap, kap, kap, kap, kap, kap- dz. wystukują rytm, równocześnie na drewienkach i na tamburynach,
deszcz nie zmoczy mnie - dz. wykonują gest palcem "nie".
4. „Jesienna pogoda”- zestaw zabaw ruchowych, stworzony w oparciu o "Świat trzylatka- zbiór zabaw ruchowych" M. Cieśla, M. Słojewska.
- Rozwijanie sprawności ruchowej,
- Dz. uczestniczy w zajęciach ruchowych organizowanych przez n-la; naśladuje ruchy demonstrowane przez n-la.
„Szaro za oknami”
CD– piosenka do marszu, biegu, podskoków np. Wesoła zabawa (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak).
Podczas akompaniamentu dzieci poruszają się po sali. Zatrzymanie nagrania i podanie przez nauczyciela hasła: podłoga, krzesło, szafka, dywan, itp. jest sygnałem do zagrania deszczu, uderzając klockiem lub orzechem o podłogę, krzesło, itd. Po zakończeniu zabawy należy z dziećmi porównać te odgłosy (głośno – cicho).
„Wiatr”
Gdy nauczyciel uderza w bębenek, wieje wiatr – dzieci wirują (liście, piórka, śnieżynki).
Gdy bębenek cichnie, wiatr przestaje wiać – dzieci przykucają (liście, piórka, śnieżynki spa-dają na ziemię).
„Słońce – deszcz”
Dzieci spacerują przy dźwiękach tamburyna. Gdy nauczyciel zagra kilka dźwięków na trójkącie, wszyscy, robiąc wdech nosem, podnoszą do góry z podłogi papierowe słonka i trzymają je w górze, zatrzymując na chwilę powietrze w płucach. Następnie odkładają słońca na dywan, wykonując wydech ustami.
„Jesienne niespodzianki”
CD– piosenka Dary jesieni (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak).
W trakcie piosenki dzieci poruszają się między rozłożonymi na podłodze kartkami. Zatrzymanie nagrania oznacza, że należy stanąć przy najbliższej kartce. Zadaniem dzieci jest rozpoznanie po dźwięku, co naśladują instrumenty. Jeżeli nauczyciel zagra na trójkącie to znaczy, że pada deszcz – dzieci naśladują deszcz, uderzając palcami w kartki. Dźwięki bębenka oznaczają słoneczną pogodę – każdy maszeruje naokoło swojej kartki. Dwa uderzenia w talerze ostrzegają, że należy schronić się przed burzą – dzieci kucają i podnoszą kartki nad głowę.
5. „Jesienne rymowanie”- zabawa słowna.
- Rozwijanie mowy poprzez kształtowanie poprawności leksykalno- semantycznej.
Dzieci wymyślają rymy związane z jesienią, do słów podanych przez n-la, np.:
jagoda- pogoda, brawa- trawa, śpiewa- ulewa, kleszcz- deszcz, gada- pada, statek- kwiatek, itp.
6. „Pogoda” – masażyk.
Dzieci dobierają się w pary. Nauczyciel opowiada, a jedna osoba z pary przedstawia treść opowiadania, dotykając ciała partnera.
Jest jesienny, pochmurny dzień. Wieje wiatr, początkowo łagodny, delikatnie owiewa Two¬je ręce, plecy i nogi. Potem wzmaga się, kołysze Twoim ciałem na boki, do przodu i do tyłu. Wiatr przygonił chmurkę, z której pierwsze krople deszczu spadają na Twoją głowę. Deszcz szybko się wzmaga i strugi wody spływają Ci po plecach, ramionach i nogach. Wiatr, który przechyla Twoje ciało na boki, w przód i w tył, przegania deszczową chmurkę, zza której pokazuje się słonko. Jego promienie delikatnie muskają Twoją twarz. Dzieci zamieniają się rolami. Opowiadanie można wzbogacić o nowe elementy.
Środa
1. Słuchanie wiersza „Szaruga jesienna” znalezionego w Internecie.
- Wprowadzenie do słownika czynnego oraz wyjaśnienie pojęcia jesienna szaruga w oparciu treść wiersza oraz zapoznanie ze zjawiskami atmosferycznymi, charakterystycznymi dla jesiennej pogody: mgła, zachmurzenie, deszcz;
- Dz. potrafi określić zjawisk atmosferycznych charakterystycznych dla jesiennej szarugi: mgła, zachmurzenie, deszcz
W szary dzień , szare niebo ,
Szare chmury płyną wysoko ,
W oddali samotne szare drzewo ,
A niebo ma łzami kapiące oko .
Szara mgła ściele się na łące ,
W szarej trawie sobie siedzą
Dwa małe , szare zające ,
Wystraszone kryją się za miedzą .
Szare domy , szare ulice ,
Wystawy smutne i szare ,
W oknach szare okiennice ,
Przez nie prześwituje światło szare .
Ulicami snują się szarzy ludzie ,
W swych szarych i smętnych ubraniach ,
Trzeba mieć nadzieję , że tu gdzie
Szaro , wkrótce pojedziemy na saniach .
2. „Jesienna szaruga”- praca z obrazkiem.
- Rozwijanie umiejętności dopasowywania ilustracji do odpowiednich fragmentów wiersza.
Dzieci otrzymują emblematy z kolorami: białymi i czarnym. Podczas trwania muzyki, swobodnie poruszają się po sali. Na pauzę, dobierają się w pary: czarny z białym i skaczą w miejscu, wykrzykując wspólnie hasło „szary”.
4. „ Szaro, buro i ponuro”- praca plastyczna.
- Nabywanie sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo- ruchowej.
- Dz. wydziera kawałki z gazet i nakleja je na sylwety na sylwety budynków, drzew i chmur.
Po wklejeniu sylwet i wycięciu ich przeze mnie i P. Anię, dzieci naklejały je na prace wykonane , techniką "mokre w mokre", podczas poniedziałkowych zajęć.
5. „Szaruga”- zabawa słowna.
- Kształtowanie poprawności leksykalno- semantycznej, poprzez tworzenie skojarzeń do podanych wyrazów.
Zadaniem dzieci jest podanie jak największej liczby skojarzeń z wyrazem” szaruga”, w odniesieniu do aktualnej pory roku i pogody: tworzenie synonimów, np.: niepogoda, zachmurzenie, brzydka pogoda, chlapa, deszczowa pogoda.
Czwartek
1. Słuchanie bajki pt. „Królowa dnia i nocy”, znalezionej w Internecie.
Posłuchajcie drogie dzieci opowieści mojej. Dawno temu, gdzieś za morzem i za siódmą drogą, stało miasto bardzo piękne, piękne, choć dwukolorowe. A rządziła nim Królowa Dnia i Nocy, która wszystkich ludzi obdarzała światłem albo mrokiem. Gdy Królowa siadywała twarzą do mieszkańców – dzień nastawał, jasność wielka mieszkańców. Wszyscy ludzie się cieszyli, pracowali i do siebie uśmiechali. Gdy Królowa obracała się do miasta plecami, mrok nadchodził, ciemność kroczyła ulicami. Wszystkie dzieci kładły się łóżeczek i słuchały wieczornych bajeczek.
Lecz pewnego dnia, niespodziewanie dwoje małych niegrzecznych dzieci powiedziało do Królowej same złe rzeczy: „My nie chcemy takiej Królowej, co zna tylko dzień i noc. My się tu nudzimy. I nie chcemy więcej spać”. Gdy Królowa usłyszała takie przykre słowa, rozpłakała się, posmutniała. Rozżalona, odwróciła się do miasta plecami i przez 10 dni w mieście ludzie żyli tylko nocami. A w miasteczku zapanował wielki mrok. Dzieci już nie mogły bawić się na podwórkach, grać
w gumę i huśtać się na placach zabaw. Dorośli przestali chodzić do pracy i po kilku dniach wszystkiego zaczęło w mieście brakować. Wtedy to dwójka dzieci Eliwrka i Pawełek postanowili przeprosić Królową za niegrzeczne dzieci i uratować miasteczko. Zapakowali sobie jedzeni na drogę, ciepłe ubrania i wyruszyli wysoko w góry do mędrca, aby poprosić go o radę. Długa i ciężka była ich droga, ale gdy strudzeni dotarli wreszcie do mędrca, starszy długobrody dziadzio tak im poradził: „Drogie dzieci biegnijcie w świat i nazbierajcie do tej magicznej buteleczki dużo węgla i kredy, stworzycie w niej nowy kolor, o którym Królowa nigdy nie słyszała. Dajcie buteleczkę Królowej w prezencie a gdy tylko ją zobaczy z zachwytu uśmiechnie się i szybko odwróci się do was „dzienną stroną”. I ruszyli w daleki świat zbierać kredę i węgiel: Elwira i Pawełek – małe dzielne dzieci. Gdy już buteleczka była pełna magicznego pyłu postanowili podejść do Królowej. Gdy Królowa zobaczyła dwójkę dzieci, zezłościła się okropnie. Pamiętała przecież słowa chłopców, które tak bardzo ją zraniły. Już miał zesłać na nich wielki cień. Aż tu nagle zobaczyła.. piękny nowy kolor, który mienił się różnymi odcieniami. Widząc zachwyt w oczach Królowej Elwira i Pawełek podeszli bliżej i wyjaśnili, ze to ich prezent, którym chcą przeprosić Królową za złe postępowanie ich kolegów. Powiedzieli także, że kolor, który chcieli podarować Królowej to kolor szary. Powstał on z połączenia białej kredy i czarnego węgla. Od tej chwili Królowa postanowiła ubierać się także w różne odcienie szarości. I tak powstały dwie nowe pory doby. Jutrzenka, która zapowiada dzień i Zmierzch, który mówi o zbliżającej się nocy.
2. Rozmowa na temat bajki.
- Rozwijanie umiejętności wypowiadania się zdaniami pojedynczymi o prostej konstrukcji.
- Dz. odpowiada zdaniami pojedynczymi, o prostej konstrukcji, na pytania n-la, dotyczące treści opowiadania.
-Co to za kraina, którą rządziła Królowa?
-Co się działo, gdy odwracała się twarzą do miasta?
-Co się działo, gdy odwracała się tyłem?
-Dlaczego Królowa poczuła się zraniona?
-Co zrobiły dzieci, aby przeprosić Królową?
-Jaki nowy kolor powstał?
3. „Dzień i noc” CD– P. Czajkowski Taniec chiński.
W trakcie trwania muzyki dzieci naśladują czynności wykonywane w dzień (podskakują, tańczą w kółeczkach itp.). Przerwa w muzyce oznacza noc – dzieci kładą się na dywanie i zasypiają – naśladują chrapanie.
4. „Dzień i noc”- zabawa dydaktyczna.
-Kształtowanie umiejętności dostrzegania powtarzalności układów i następstw czasu.
-Dz. dostrzega regularność rytmu dzień- noc- dzień- noc, i próbuje go powtórzyć- zna stałe następstwo dnia i nocy.
Na dywanie kładziemy okrąg z kartonu, dzieci otrzymują żółte i niebieskie kartoniki. Układają kartoniki na okręgu na przemian: żółty, niebieski, żółty, niebieski.. do zamknięcia całego okręgu. Wybrane dziecko wskazuje kartoniki i odczytuje: „dzień, noc, dzień, noc..”
5. „Dzień i noc”- opowieść ruchowa.
Dzieci stoją w kole, nauczycielka chodzi w kole, dotykając dziecko określa, które jest dniem
a które nocą. Co drugie dziecko jest dniem, co drugie nocą. Dzieci otrzymują szarfy w dwu kolorach: dzień – żółte, noc – niebieskie.
Opowieść ruchowa „dzień i noc”: Słońce wstało, rozpoczyna się dzień. Słońce wędruje po niebie i chyli się ku zachodowi. Dzień się kończy. Ciemnieje i rozpoczyna się noc. Księżyc wędruje po niebie, świeca gwiazdy. Noc przemija, bo idzie dzień i wschodzi słońce....
Taka opowieść powtarzana jest trzykrotnie.
Gdy dzień się kończy, dzieci z żółtymi szarfami kucają. Gdy noc się kończy, dzieci
z niebieskimi szarfami kucają, a dzieci z żółtymi szarfami wstają, spacerują, bo zaczyna
się dzień.
Jak zawsze wszystko ciekawie przygotowane :-D
OdpowiedzUsuńBardzo fajny pomysł na pracę plastyczną.
OdpowiedzUsuńNo i sobie zapomniałam o tym scenariuszu, a akurat mam tę tematykę w tym tygodniu, chociaż pogoda nie sprzyja, ale może coś jutro dorzucę ;)
OdpowiedzUsuń