Z racji tego, iż jesteśmy placówką integracyjną, ważnym punktem w adaptacji dziecka do przedszkola, jest zwrócenie uwagi na inność dzieci w nim przebywających. Mimo, iż w dużej mierze, maluchy w sposób naturalny akceptują odmienność innych ( jest to dla nich coś zwyczajnego, o ile do tej pory nie miały do czynienia z negatywną prezentacją tego problemu ze strony rodziców), warto przybliżyć zagadnienie już w początkowej fazie aklimatyzacji. Tamu też, mają służyć przedstawione poniżej zajęcia.
I. Poranek
1. Zabawy dowolne.
2. Zestaw ćwiczeń porannych nr 1 wg M. Cieśla, M. Słojewska
-Zabawa orientacyjno-porządkowa ,,Zabawki”. Nauczyciel gra na dowolnym instrumencie perkusyjnym rytm do podskoków, dzieci podskakują swobodnie po sali. Kiedy muzyka milknie, postępują zgodnie z poleceniami: chodzą ciężko jak misie, tańczą lekko jak lale, turlają się jak piłki, podskakują jak pajacyki.
-Ćwiczenie wyprostne ,,Marsz wielkoludów”. Dzieci chodzą na palcach, jednocześnie wy-ciągając ręce do góry i naśladując wielkoluda.
-Ćwiczenie z elementem skoku ,,Skoki zająca”. Dzieci naśladują ruchy zająca, przenosząc ręce do przodu z jednoczesnym prostowaniem nóg.
-Ćwiczenie mięśni brzucha ,,Jazda na rowerze”. Dzieci leżą na plecach z nogami ugiętymi i uniesionymi nad podłogę. Naśladują jazdę na rowerze, zataczając jednocześnie stopami obszerne koła. Jadą w normalnym tempie, potem powoli (pod górkę) i szybko (z górki).
-Ćwiczenie równowagi ,,Bociany na łące”. Dzieci stają wyprostowane i naśladują bociana, unosząc jedną nogę do góry z jednoczesnym rozłożeniem rąk w bok. Starają się utrzymać się w tej pozycji jak najdłużej. Zmieniają nogę i powtarzają ćwiczenie kilkakrotnie.
-Ćwiczenie stóp ,,Stopa za stopą”. Dzieci chodzą po sali stopa za stopą, odliczając po sześć stóp, a następnie stają na jednej nodze jak bocian, z jednoczesnym uniesieniem rąk. Powtarzając ćwiczenie, odmierzają sześć stóp i zmieniają nogę, na której stał bocian.
-Ćwiczenie wyciszające „Marsz w parach”. Dzieci maszerują w parach po obwodzie koła z jednoczesnym głośnym przeliczaniem kroków do sześciu, następnie zatrzymują się na chwilę i znów maszerują.
3. Czynności higieniczne.
4.”Jestem w przedszkolu”- zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał.
Na hasło „Jestem w przedszkolu”- dzieci spacerują po sali, witają się z innymi przez podanie ręki. „Nie ma mnie”- jest hasłem do przysiadu i ukrycia głowy w ramionach.
II. Zajęcia dopołudniowe
1. „Przyjacielski krąg”- zabawa integracyjna.
Dzieci wspólnie z nauczycielem wypowiadają słowa rymowanki i naśladują wykonywane przez niego gesty:
Stoimy ramię przy ramieniu, Dzieci tworzą krąg, trzymają się za ręce
Możemy być wielcy w okamgnieniu, unoszą złączone ręce, stoją na palcach,
Możemy być także mali, opuszczają ręce, przykucają,
Ale nigdy nie będziemy sami! Przekazują uścisk sąsiadowi.
2. Kalendarz pogody – uzupełnienie.(Jak go zrobić, dowiesz się TUTAJ)
3. Zajęcia dydaktyczne.
Budowanie pozytywnych relacji w kontaktach społecznych.
Dz. wie, że nie można sprawiać swoim zachowaniem przykrości innym dzieciom.
„ Leśne przedszkole”- bajka terapeutyczna M. Gajewska , M. Rybacka , M. Żmudzińska.
Tę i inne bajki terapeutyczne, znajdziecie TUTAJ.
W pewnym lesie stało piękne przedszkole, do którego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, kreciki, myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś. Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszkola, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo malutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił.
Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała:
– Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu znaleźć sobie przyjaciół. Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić! Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obserwował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam. Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się w berka, robiły bukiety z wiosennych kwiatów. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa.
Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały „Ojej, ona nas pogryzie”, inne płakały, niektóre próbowały się ukryć. Zmartwiona i również przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola. Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani.
– I co teraz będzie? – pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia?
Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzyła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy cichutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli? Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: „szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać”. Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: „Jasiu, Jasiu!”. I właśnie w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwolniona Osa jak najszybciej odfrunęła. Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu odwagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkolakami. Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu:
– Jasiu , dlaczego nie chcesz iść do domu? – pytała.
– Bo ja mam tu przyjaciół – z dumą odpowiadał pajączek.
Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pajączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc innym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem
4. Rozmowa na temat treści bajki, kierowana pytaniami n-la; przybliżenie problemu nietolerancji dla inności.
5. „Pająk i muchy”- zabawa ruchowa.
Należy wybrać jedną osobę, czyli pająka. Osoby biorące udział w zabawie- muchy, biegają po sali, lecz gdy usłyszą wołanie pająk idzie, muszą stanąć nieruchomo. Kto pierwszy się poruszy odpada z gry. Ostatnia osoba wygrywa.
6. „Pająk i pajęczyna”- karta pracy. Te konkretne, znalazłam na blogu Dzieciaki w domu.
7. Zestaw integracyjnych nr 2 wg M. Cieśla, M. Słojewska.
„Dziuple do wynajęcia”
Nauczyciel układa na dywanie tyle krążków gimnastycznych, ile jest dzieci. W trakcie akompaniamentu na tamburynie w wykonaniu nauczyciela, dzieci – wiewiórki podskakują z nogi na nogę w rytm muzyki i przekazują sobie piłeczkę – orzeszek z ręki do ręki. Kto zostanie z „orzechem” w ręku na moment przerwy w muzyce, ten siada w swojej dziupli i zasypia.
„Listonosz listy nosi”
Dzieci stoją w kole i przekazują sobie kopertę, mówiąc głośno: „Listonosz listy nosi, kogo dzisiaj do koła zaprosi?”. Kto na zakończenie rymowanki zostanie z listem w ręku, dostaje torbę i czapkę listonosza. Przekazując list dziecku, stojącemu obok, zaczyna zabawę od nowa. W trakcie rymowanki listonosz chodzi w kole i zajmuje miejsce tej osoby, która została z listem w ręku i przekazuje jej torbę i czapkę.
„Zróbcie tak jak ja”
Nauczyciel w kilku kopertach umieszcza polecenia do wykonania (opis prostych ćwiczeń gimnastycznych lub ich graficzne symbole), tj. przysiad, skłon, podskok, pajacyk, obrót. Dzieci kolejno losują listy, a nauczyciel na ucho przekazuje każdemu, co ma zrobić, lub pokazuje rysunek. Dziecko wykonuje ćwiczenie, a grupa je naśladuje.
„Gorący kartofel”
Nauczyciel mówi: „Wyobraźcie sobie, że siedzimy wokół ogniska, w którym pieką się kartofelki”. Nauczyciel udaje, że trzyma w ręku gorący kartofel, a następnie „podaje” go dziecku siedzącemu obok i mówi, że kartofel jest gorący. Dzieci na niby przekazują sobie gorącego kartofelka.
,,Taniec rękawiczek”
Dzieci tańczą pojedynczo. Gdy muzyka cichnie, dobierają się w pary, stają naprzeciw siebie, wyciągają ręce przed siebie i łączą swoje dłonie z wewnętrzną stroną dłoni partnera. Jedno dziecko kieruje powoli rękami w różne strony, a drugie stara się powtórzyć każdy ruch. Następnie zamiana ról.
8. Zabawy dowolne.
9. Czynności higieniczne.
10. Czynności samoobsługowe- obiad.
11. Czynności samoobsługowe- ubierani/rozbieranie.
12. Spacer.
13. Czynności higieniczne.
14. Relaksacja- słuchanie bajek odtwarzanych z płyty CD.
Opowiadane przez Piotra Fronczewskiego, znajdziecie TUTAJ.
Opowiadane przez Cezarego Pazurę, znajdziesz TUTAJ.
Mnóstwo audiobooków, do wyboru, do koloru, znajdziecie TUTAJ.
III. Zajęcia popołudniowe
1. Czynności higieniczne.
2. „Kogo brakuje?”- zabawa integracyjna.
Chętne dziecko staje tyłem do pozostałych. W tym czasie nauczyciel przykrywa chustą (np. Klanzy) inne chętne dziecko. Zadaniem dziecka, po odwróceniu się, jest odgadnięcie, kto został ukryty.
3. Utrwalanie słów i melodii piosenki „ Jestem sobie przedszkolaczek”.
4. Zabawy dowolne.
5. Czynności gospodarczo- porządkowe.
Utrwalanie treści rymowanki: „Porządki”.
O zabawki zawsze dbamy,
Po zabawie je sprzątamy.
Każdy przedszkolak o tym wie,
Po zabawie sprząta się.
Scenariusze powstają w oparciu o następujące publikacje:
„Przedszkole trzylatka”- przewodnik metodyczny”. M. M. Skrobacz, MAC Edukacja, Kielce 2009
„Przedszkole czterolatka”- przewodnik metodyczny”. Małgorzata Marczak, Grażyna Szadkowska, Grupa Edukacyjna S.A .2008
„Dziecięca matematyka” E. Gruszczyk- Kolczyńska, E. Zielińska, Warszawa 1997
„Świat trzylatka- zbiór zabaw ruchowych”. Marzanna Cieśla, Monika Słojewska, Wyd.JUKA, Warszawa 2009, a także materiały znalezione w Internecie i serwisie internetowym www.chomikuj.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz